CZY BIBLIA NAUCZA O PREEGZYSTENCJI JEZUSA?

Ilekroć pojawia się pytanie o prawdziwą tożsamość pomazańca (Chrystusa) Jezusa, wcześniej czy później będziemy musieli także zmierzyć się z pytaniem, czy Jezus żył z BOGIEM/JaHWeH jako istota ludzka w niebie przed swoimi narodzinami, czy też jego życie rozpoczęło się dopiero w łonie, które rozpoczęła Maryja!?

Żydzi przed i w czasach Pana Jezusa, z kilkoma wyjątkami, byli zdania, że ​​oczekiwany Pomazaniec (Mesjasz) nie istniał jako żywy człowiek przed swoimi narodzinami. Jedynie Żyd Filon (20 przed Ztr. - 45 po Ztr.), będący pod wpływem filozofii greckiej , potrafi znaleźć stwierdzenia, które można zinterpretować w kierunku rzeczywistej preegzystencji pomazańca. Bardzo wątpliwe jest, czy sam Filon wierzył w preegzystencję pomazańca. Inaczej sprawa wygląda w przypadku tzw. ojców kościoła (100 według kalendarza do 400 według kalendarza). Justyn Męczennik był tym, dzięki któremu narodziła się nauka o preegzystencji Namaszczonego Jezusa i dzięki której szybko rozprzestrzeniła się w Kościele od początku II wieku. Wierzono, że namaszczony Jezus, czyli Syn Boży, był z BOGIEM w niebie przed stworzeniem nieba i ziemi.

Ważne jest, aby wiedzieć, że ojcowie kościoła byli ludźmi, którzy uwierzyli w namaszczonego Jezusa pod dużym wpływem filozofii grecko-aleksandryjskiej. Dlatego pisma Filona były dla nich bardzo interesujące, ponieważ dawały możliwość połączenia wypowiedzi ST, Jezusa i apostołów ze sposobami myślenia, które byli już zaznajomieni. W tamtym czasie ludzie i wielu przywódców chrześcijańskich byli zafascynowani ideami Greków, których kultura i edukacja były bardzo kochane. Wszystkie cytaty z Ojców Kościoła (100-325 w zależności od epoki) są zatem napisane także w języku greckim.

Chociaż zdecydowana większość badaczy nadal uważa, że ​​ówczesnym językiem był tzw. grecki koine, istnieją mocne dowody na to, że tak nie było i że ludzie mówili głównie po aramejsku. Współcześni Jezusowi i apostołowie mówili po aramejsku. Jeszcze w IV wieku mieszkańcy Antiochii (Syrii) nie rozumieli języka greckiego . A dostępne dziś nagranie Józefa Flawiusza (wojny żydowskiej) jest jedynie tłumaczeniem z szeroko rozpowszechnionego wówczas języka aramejskiego. Jeśli przyjąć, że ówczesnym językiem nie był język grecki, lecz aramejski, to wypowiedzi ojców Kościoła nie mogą już być przytaczane jako dowód na to, że wiara w preegzystencję Jezusa była wówczas powszechna w społeczeństwie.

Nie należy wątpić w twierdzenie pierwszych ojców Kościoła, że ​​byli osobiście nauczani przez Jana. Jednakże tym, co należy zakwestionować, jest zrozumienie i interpretacja, jakie pierwsi ojcowie kościoła włożyli w wypowiedzi Jana.

Ponieważ Jan zadomowił się w kulturze aramejsko-żydowskiej, podczas gdy ojcowie wczesnego kościoła zadomowili się w kulturze hellenistyczno-rzymskiej. Zatem myśl hebrajska i grecka z konieczności zderzyły się ze sobą.

Tym, co budzi wątpliwości w wypowiedziach ojców Kościoła i ich nauczaniu, jest fakt, że nauczali oni już sakramentalizmu i mieli niebiblijne rozumienie wspólnoty. RKK (Kościół rzymskokatolicki) i OK (Kościół prawosławny) mogą opierać się na najwcześniejszych wypowiedziach i świadectwach, nawet jeśli chodzi o rzekomy szczególny status Maryi. Sakramentalizm pojawia się już w tzw. Didache, który powstał około 100-110 r. n.e. Ponadto Didache zawiera także najstarsze świadectwo tzw. formuły chrzcielnej polegającej na chrzczeniu w imię OJCA i Syna i Ducha Świętego.

Według Greków synowie bogów byli istotami niebiańskimi, które przyjęły ludzką postać. Według Żydów synowie BOGA/JaHWeH byli narodem wybranym. Szczególnie królów uważano za synów BOGA/JaHWeH.

Dlatego dla ludzi pozostających pod wpływem greckiego sposobu myślenia syn BOGA/JaHWeH już przed swymi narodzinami żył jako istota ludzka w niebie z BOGIEM JahweH, podczas gdy syn BOGA/JaHWeH zaistniał jako istota ludzka na lud będący pod wpływem aramejskiego sposobu myślenia został wybrany i namaszczony przez BOGA.

Zrozumienie, że niebiański Syn Jahwe (Boga) stał się człowiekiem, jest centrum doktryny o Trójcy. Pogląd ten podzielają także przyjaciele Concordant Word View, Świadkowie Jehowy i konserwatywni adwentyści dnia 7. Grupy te najwyraźniej nie są świadome wkładu, jaki doktryna o preegzystencji Jezusa wniosła w rozwój doktryny o Trójcy.

W swoim pierwszym liście w rozdziale 4:1-2 apostoł Jan wypowiada się wyraźnie przeciwko ludziom, którzy byli zdania, że ​​Syn BOŻY/JaHWeH ma jedynie ludzką powłokę (pozorne ciało) i że jego prawdziwa natura musi być taka, aby były niebiańskie. Dlatego Jan przeciwstawia się tym fałszywym nauczycielom (doketystom), mówiąc, że namaszczony Jezus przyszedł w ciele. Jan pisze:

„ Po tym poznajecie Ducha Bożego; każdy duch, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z BOGA .” 1 Jana 4:2

Współcześni i uczniowie Pana Jezusa osobiście doświadczyli Jego przyjścia. Potrafili raz po raz wmawiać sobie, że namaszczony Jezus miał całkowicie naturalną budowę ludzkiego ciała. Tak jak oni postrzegali i doświadczyli Syna BOŻEGO/JaHWeH, tak i On przyszedł. Marcin Luter przetłumaczył ten werset ze swojego rozumienia wcielenia, tak że mówi o namaszczonym Jezusie, który przyjdzie w ciele. Ale przesłanie jest jasne: Jezus był w 100% człowiekiem, kiedy przyszedł, aby pełnić swoją służbę. Nie miał iluzorycznego ciała, ale był prawdziwą ludzką istotą.

Obietnica BOGA/JAHWEH wypełniła się, gdy Pomazaniec Jezus przyszedł w ciele, a więc w naturalnie ludzkiej postaci. Nie ma istot ani ludzi, którzy żyli przed swoimi narodzinami. Fakt, że istoty niebiańskie mogą ukazywać się ludziom nawet w ciele, nie oznacza, że ​​są one naprawdę ciałem. Ponieważ pozostaje ich tożsamość, duchowy stan fizyczny. Osoby niebiańskie, takie jak anioły, nie stają się ludźmi, ale pozostają istotami niebiańskimi. Należy również dokładnie rozważyć, że w oparciu o sprawiedliwość JahweH tylko czysta i wyłączna istota ludzka mogła umrzeć na krzyżu za grzech świata.

W ST jest bardzo niewiele fragmentów, które można wykorzystać na poparcie preegzystencji namaszczonego Jezusa. Fragment często cytowany jako tekst pomocniczy znajduje się w Księdze Przysłów 8:22-30. Tam Mądrość przemawia w pierwszej osobie i mówi, że była z Jahwe/BOGIEM przed stworzeniem ziemi. Powstaje pytanie, czy mądrość jest prawdziwą osobą, czy też uosobieniem? W każdym razie wschodni Żydzi nie postrzegają mądrości jako osoby, ale jako personifikację. Dopiero wspomniany żydowsko-grecki filozof Filon postrzegał mądrość jako osobę lub zasadę obok BOGA/JaHWeH. Istnieją jednak poważne wątpliwości co do tego poglądu.

W całej Księdze Przysłów nie ma innego odniesienia do poglądu, że Mądrość jest osobą. Kolejnym argumentem przeciwko temu jest to, że mądrość nazywana jest sąsiadką roztropności . Poza tym mądrość również tutaj mówi sama za siebie.

„ Ja, mądrość, jestem bliźnim roztropności i znajduję zdrową wiedzę .” Przysłów 8:12.

Gdyby mądrość była osobą, kim jest roztropność? Nie ma to żadnego sensu i dlatego należy porzucić ideę osoby zwanej Mądrością. Mądrość została nabyta, przyniesiona lub stworzona przez JahweH od NIEGO.

Znaczenie tego fragmentu jest prawdopodobnie mniej więcej takie. BÓG JAHWEH, KTÓRY JEST Błogosławiony w SOBIE i ŻYJĄCY nieskończenie od wieków, wpadł na pomysł odsłonięcia SWOJEJ natury i stworzenia osobowych stworzeń. Tak powstała w Nim mądrość, która obmyśliła stworzenie i plan świata.

Ale przy tej obfitości mądrości pozostało jeszcze tak wiele, że BÓG/JaHWeH dał ludziom mądrość jako dar i udostępnił ją im. Zatem dar mądrości dla ludzi jest odzwierciedleniem mądrości BOGA/JaHWeH na przestrzeni całej historii stworzenia i zbawienia.

Zatem chociaż mądrość była lub jest u BOGA/JaHWeH, nie ma myśli o innej osobie poza NIM.

Opierając się na tym źle zrozumiałym fragmencie Księgi Przysłów, Ojcowie Kościoła wpadli na pomysł, że Namaszczony był sprawcą stworzenia wszechświata lub że Jahwe stworzył przez niego niebo i ziemię.

Tylko BÓG jest STWÓRCĄ wszechświata i człowieka

Ale w Księdze Izajasza 44:24 Jahwe mówi:

„ Tak mówi Jahwe, twój Odkupiciel, który cię stworzył już w łonie matki. To Ja, Jahwe, sprawuję wszystko, rozciągnąłem niebiosa, JA TYLKO, który rozpostarłem ziemię, który był tam ze MNĄ .

Jeśli więc BÓG JaHWeH nazywa SIEBIE JEDYNYM STWÓRCĄ nieba i ziemi i przemawia w formie I, Syn BOŻY/JaHWeH nie może być również stwórcą. Namaszczony Jezus oczywiście nic nie wie o jakimkolwiek zaangażowaniu czy obecności w dziele stworzenia.

Bo kiedy Jezus wspomina stworzenie człowieka, to wyraźnie przypisuje je INNEJ OSOBIE, a nie sobie:

„ A on odpowiadając, rzekł: Czy nie czytaliście, że Stwórca ich stworzył od początku mężczyznę i kobietę ?” Mateusza 19:4

W Ewangelii Marka 13:19 Jezus wspomina także o stworzeniu wszechświata przez BOGA JaHWeH, nie dając żadnych oznak zaangażowania w dzieło stworzenia.

„ Albowiem owe dni nastaną ucisk, jakiego nie było i nie będzie od początku stworzenia, które Bóg stworzył, aż dotąd. „

Słowa: „Ci, których stworzył BÓG” są wyraźnym potwierdzeniem, że STWÓRCĄ wszechświata jest inna osoba niż Pan Jezus.

Wczesny Kościół modlił się do BOGA JaHWEH jako WŁADCY i STWORZYCIELA, wyraźnie wymieniając Namaszczonego Sługi Jezusa jako osobę godną wyróżnienia:

„ Lecz gdy to usłyszeli, jednogłośnie podnieśli głos do Boga i rzekli: «Panie, Ty, który stworzyłeś niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich, i który przez usta naszego ojca powiedziałeś: TWÓJ sługa Dawid, dlaczego narody się wściekają i dlaczego narody myślą o rzeczach szlachetnych? Powstali królowie ziemi i książęta zgromadzili się przeciwko Panu (Jahwe) i Jego pomazańcowi. Albowiem w tym mieście zebrali się zarówno Herod, jak i Poncjusz Piłat wraz z narodami i ludami Izraela przeciwko Twojemu świętemu słudze Jezusowi, którego zaprawdę namaściłeś, aby uczynił wszystko, co przewidziały Twoje ręce i Twoje postanowienie. A teraz, Panie, spójrz na ich groźby i daj swoim sługom, aby z całą odwagą wypowiadali Twoje słowo, wyciągając Swoją rękę, aby uzdrowić oraz aby działy się znaki i cuda przez imię Twojego świętego sługi Jezusa.” Dzieje Apostolskie 4: 24-30

Autor Listu do Hebrajczyków podobnie mówi, że PAN (Jahwe), a nie Syn Boży, założył ziemię i niebiosa.

„ TY, PANIE (Jahwe), założyłeś ziemię na początku, a niebiosa są dziełem TWOICH rąk. „Hebrajczyków 1:10

Spora część interpretatorów jest zdania, że ​​ze względu na kontekst Syna Jahwe należy nazywać stwórcą nieba i ziemi. Argumentuje się, że kontekst dotyczy tylko Syna BOŻEGO/JaHWeH. Ale to nie jest prawda, ponieważ BÓG/JaHWeH jest ciągle wspominany.

Autor Listu do Hebrajczyków czasami przełącza się między BOGIEM/JaHWeH a Synem JahweH i odwrotnie. Interpretacja, która uczyniła Syna BOŻEGO/JaHWeH STWÓRCĄ, poza tym całkowicie unieważniłaby lub unieważniła wspomniane wcześniej jasne pisma święte. Znaczenie tego fragmentu jest takie, że BÓG/JaHWeH, który stworzył ziemię i niebo, przemieni je poprzez namaszczonego Jezusa, podczas gdy ON SAM jest i pozostanie niezmienny.

W ten sposób zostało udowodnione, że Namaszczony Jezus nie miał nic wspólnego ze stworzeniem niebios i ziemi na początku i że TYLKO JAHWEH był lub jest ich STWÓRCĄ. Jeśli jednak Syn Jahwe nie miał nic wspólnego ze stworzeniem nieba i ziemi ani ludzi, wówczas znaczenie jego wcześniejszej egzystencji zostaje zasadniczo zakwestionowane, ponieważ stało się niepotrzebne.

Funkcja i pozycja Pana Jezusa jako Stwórcy objawia się jedynie jako pośrednik w związku z nowym stworzeniem. Jana 1:3; Jana 1:10; Kolosan 1:16-18; Objawienie 3:14;

Teksty o preegzystencji w NT

Jeśli chodzi o NT, często przytacza się teksty z Ewangelii Jana, aby udowodnić preegzystencję Jezusa. Należy pamiętać, że Jan był Żydem, który w domu posługiwał się hebrajskim i aramejskim, ale nie greckim. Jeśli nie zostanie to odpowiednio uwzględnione, może to prowadzić do nieporozumień, szczególnie w przypadku wypowiedzi zawierających personifikacje i obrazy. Jak zawsze ważne jest również rozważenie kontekstu. Ważna może być także empatia w sposobie myślenia.

Dlatego poniżej omówione zostaną różne wersety z Ewangelii Jana.

Jana 8:58

„ Zanim Abraham był, ja jestem !”

Jezus mówi tutaj, że zanim Abraham stał się, już nim był. Nic dziwnego, że ten werset jest podstawą dla tych, którzy wierzą, że Syn Jahwe żył z BOGIEM w niebie przed swoimi narodzinami. Należy pamiętać, że namaszczony Jezus już 18 wersetów wcześniej określił siebie jako człowieka: „ Ale wy chcecie mnie zabić, człowieka, który powiedział wam prawdę, którą usłyszałem od BOGA. Abraham tego nie uczynił .” Jan 8:40

Faktem jest, że człowiek powstaje poprzez poczęcie w ciele kobiety, a następnie przychodzi na świat poprzez tę samą kobietę. To zdarzało się miliardy razy i dzieje się nadal. Istota osobowa, która nie urodziłaby się w ten sposób, nie jest człowiekiem. Ponieważ jednak Jezus w tym momencie bardzo wyraźnie określił siebie jako człowieka, absurdem byłoby zakładać, że przyszedł na świat w inny sposób niż przez poczęcie i narodzenie. Życie Jezusa rozpoczęło się w ciele jego matki Marii.

Powstaje zatem pytanie, czy istnieją sposoby, dzięki którym Pomazaniec Jezus mógł istnieć, zanim żył? Jest tak, ponieważ BÓG/JaHWeH już obiecał przyszłe potomstwo pierwszym ludziom wkrótce po Upadku, którzy zmiażdżą głowę węża. „ Bo ustanowię nieprzyjaźń między tobą a niewiastą, między twoim potomstwem a jej potomstwem; on zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę. Stwierdzenie „on zetrze twoją głowę” wyraźnie odnosi się do pomazańca i zwycięstwa nad nasieniem węża w przyszłości. Słowo BOGA/JaHWeH było pocieszeniem i nadzieją. Od tego czasu ludzie trzymali się słowa, że ​​nadejdzie zwycięzca. Eva prawdopodobnie spodziewała się, że stanie się to za jej życia. Gdy bowiem Kain się urodził, powiedziała: „ I ten człowiek poznał Ewę, swoją żonę, a ona była brzemienna i urodziła Kaina; i rzekła: Urodziłam męża z Panem/PANEM .

Księga Rodzaju 4:1 Tak więc od czasu Upadku każdy wierzący mężczyzna i każda kobieta trzymali się mocno słowa BOGA/Jahwe, że nadejdzie potężny mąż, który pokona potomstwo węża. Namaszczony był, że tak powiem, zawarty w słowie BOGA/JaHWeH. Dlatego wierzący wielokrotnie skupiali swoje myśli i oczekiwania na kruszarce węży. W tym sensie Syn Boży/JaHWeH był już rzeczywistością dla ludzi. –

Według rabinów BÓG/Jahwe pozwolił nawet Adamowi zobaczyć w wizji Pomazańca. W tym „filmie” BOGA/JaHWeH przyszły bohater również już tam był, a nawet był widoczny. Z tej perspektywy słowo Pana Jezusa: „Zanim był Abraham, Ja jestem” (Jana 8:58) można łatwo umieścić w ogólnym kontekście. Żydzi, do których pomazaniec miał ostatnie słowo, byli wobec Jezusa bardzo wrogo nastawieni i czuli urazę. W Jana 8:48 twierdzą nawet: „ Nie słusznie mówmy, że jesteś Samarytaninem i masz demona. „Jezus powiedział im wcześniej, że usłyszy i przekaże słowa BOGA/Jahwe i że oni (ci Żydzi), w przeciwieństwie do niego, nie są od JahweH, ale od diabła. Na wulgarną i obraźliwą insynuację w wersecie 48 Jezus odpowiada w następujący sposób: „ Z pewnością nie mam demona, ale czczę mojego OJCA, a wy mnie hańbicie. Ale ja nie szukam swojej czci; to TEN, KTO jej szuka i KTO sądzi. Zaprawdę, zaprawdę, jeśli kto dotrzyma słowa mego, nigdy nie zazna śmierci. „Jana 8:49-51

Ponieważ Jezus był samozwańczym rzecznikiem BOGA/JAHWE dla tych Żydów, a oni nie uznawali jego i jego słowa, Jezus powiedział im: „Hańbicie mnie”. To słowo Jezusa po raz kolejny wzbudziło sprzeciw wrogów Jezusa i powtarzają oskarżenie o oskarżenie demoniczne lub opętanie Jezusa: „ Teraz widzimy, że masz demona. Abraham umarł, a prorocy i wy mówicie: Jeśli ktoś zachowa moje słowo, nie zazna śmierci. Czy jesteś większy od naszego ojca Abrahama, który umarł i umarli prorocy? Co sobie robisz? Jana 8:52-53 Tutaj staje się jasne, że rozmowa dotyczyła tego, czy Jezus był większy, czy mniejszy od Abrahama. Dla Żydów słowa Jezusa były jedynie przypuszczeniami; postrzegali Jezusa jako znacznie niższego od Abrahama i proroków.

Następnie Jezus mówi do nich: „ Jeżeli sam siebie czczę, mój honor jest niczym, czci mnie mój OJCIEC, o którym mówicie, że jest naszym BOGIEM, a nie rozpoznaliście GO, ale Ja GO znam i jeśli tak, mówię: nie znam GO, więc byłbym kłamcą tak jak ty. Ale znam GO i dotrzymuję JEGO słowa. – Abraham, twój ojciec, radował się, widząc mój dzień, widział go i cieszył się. „Jana 8:54-55

Jezus mówi tu ponownie, że Jahwe, NAJWYŻSZY BÓG, stoi za nim i oddaje mu cześć. Mówi także o tym, że sam uznaje OJCA JaHWeH i zaświadcza, że ​​Żydzi nie znają BOGA/JaHWeH. Następnie Jezus mówi o Abrahamie: Abraham, który żył 2000 lat wcześniej, cieszył się, że ujrzy dzień Pomazańca. Należy to rozumieć w ten sposób, że Jahwe oznajmił Abrahamowi, że będzie mu wolno przyjrzeć się czasowi, w którym pomazaniec będzie pracował i nauczał. BÓG, Jahwe, wypełnił tę obietnicę i dał Abrahamowi wizję, w której Abraham mógł zobaczyć miażdżącego węże oraz jego dzieło i naukę. Odpowiadało to myśleniu rabinów, którzy również mówili o Adamie, Henochu i Noem, że BÓG Jahwe pokazał im zwycięzcę nad wężem, a zatem Pomazańca. W tym miejscu należy pamiętać, że ci wściekli i wściekli Żydzi nie wierzyli wypowiedziom Jezusa i nie traktowali Jezusa jako czegoś oczywistego. Dla nich Jezus jest nie tylko gorszy od Abrahama i proroków, ale także gardzą jego znajomością pism świętych i nauką. Dlatego oskarżają Jezusa: „ Nie masz jeszcze pięćdziesięciu lat, a chcesz widzieć Abrahama. „Jana 8:57

Starożytna synagoga skupiała się głównie na Abrahamie, a studia nad tym ojcem wiary były bardzo głębokie i obszerne. W wieku 30 lat odpowiednio poinstruowani i nauczani Żydzi mogli zostać rabinami (nauczycielami/lekarzami/mistrzami). Następnie rabini zagłębili się w Torę, Proroków, Psalmy i inne starożytne pisma oraz ich interpretacje, po czym gromadzili wokół siebie uczniów. Ale dopiero w wieku około 50 lat Żyd mógł normalnie posiadać wszechstronną wiedzę o ludziach z czasów prehistorycznych, takich jak Abraham. Żydowscy przywódcy oskarżali Jezusa o to, że był zbyt młody, aby rozpoznać, zbadać i zrozumieć Abrahama. Słowa „widzieliśmy Abrahama” oznaczają tutaj rozpoznanie, zbadanie i zrozumienie Abrahama. Dlatego Jezus wskazuje im, że nie tylko Abraham na niego czekał, radując się i radując, ale że tak było już w przypadku przodków Abrahama, a nawet Adama. Obietnica namaszczonego została mu już dana i pozwolono mu już zobaczyć pomazańca w wizji. Stąd słowa Jezusa: „ Zanim był Abraham, Ja jestem ” (Jana 8:58).

Syn Człowieczy (krótkie wyjaśnienie)

W siódmym rozdziale Księgi Daniela, około 600 lat p.n.e., prorok miał wizję, w której syn człowieczy został przeniesiony do STARYCH dni. Jezus często nazywał siebie Synem Człowieczym, wyrażając, że jest osobą, która zgodnie z proroczą wizją Daniela pewnego dnia zasiądzie po prawicy BOGA. Oczywiście Syn Człowieczy nie żył w czasie, gdy Daniel był prorokiem, a tym bardziej nie żył przed Abrahamem.

Jana 3:13

„ I nikt nie wstąpił do nieba, tylko Ten, który z nieba zstąpił, Syn Człowieczy ”.

Wielu uważa, że ​​Jezus mówi o swoim wniebowstąpieniu 40 dni po zmartwychwstaniu. Dlatego zejście z nieba jest wcieleniem lub wcieleniem Jezusa z boskości w człowieczeństwo. Poglądowi temu należy przeciwstawić fakt, że porządek ten nie odpowiada datom historycznym, na które składają się narodziny Jezusa, czas jego dzieła i nauczania, śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie. Ale Jezus najpierw mówi o wstąpieniu do nieba, a potem o zstąpieniu z nieba. Należy także pamiętać, że Jezus w tym miejscu wyraźnie określa siebie jako Syna Człowieczego. Nie mówi, że zstępując na ziemię stał się Synem Człowieczym. Prosta prawda jest taka, że ​​Jezus jest Synem Człowieczym, bez żadnych „jeśli” i „ale”, przed i po wejściu i zejściu. Dlatego wznoszenie i opadanie należy rozumieć jako coś zupełnie innego niż uczy prawosławie.

W historii Izraela był już ktoś, kto wspiął się na górę do BOGA, Jahwe, aby przyjąć JEGO słowo. To Mojżesz, usłyszawszy poselstwo Jahwe, BOGA Izraela, również ponownie zszedł z góry. Dlatego ludzie nie musieli udawać się na górę specjalnie do BOGA JaHWeH, aby otrzymać słowo od BOGA/JaHWeH. Dlatego powiedziane jest: „ Nie w niebie można mówić: Kto dla mnie wstąpi do nieba i przyniesie nam to, abyśmy mogli usłyszeć, że to czynimy?” Powtórzonego Prawa 30:12 Kiedy Mojżesz był na górze, przebywał przed Panem. I tak Mojżesz był w niebie z Jahwe, aby przyjąć słowo i przykazania Jahwe. Według Tory Jahwe obiecał wysłać proroka takiego jak Mojżesz, przez którego będzie mówił do ludu. „ Pan, Bóg twój, wzbudzi ci proroka spośród twoich braci, podobnego do mnie, i tego będziesz słuchał zgodnie ze wszystkim, o co prosiłeś Jahwe, Boga swego, na Horebie, w dniu zgromadzenia, mówiąc: Chcę głosu, który nie chcę już słuchać Pana, mojego BOGA i nie chcę już oglądać tego wielkiego ognia. Wtedy rzekł do mnie Jahwe. Mieli rację w tym, co mówili. Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty. Włożę moje słowa w jego usta, a on będzie mówił do nich wszystko, co mu rozkażę .” Powtórzonego Prawa 18:15-18

Nie ma już wątpliwości, że Jezus, pomimo wyższego statusu Pomazańca i Syna JaHweH, był tym prorokiem. Tak jak Jahwe objawił się Mojżeszowi na górze, tak Jahwe objawił się Jezusowi, tylko o wiele dokładniej i głębiej. Dlatego słowo Mojżesza było słowem Jahwe, a słowo Jezusa było także słowem Jahwe. Jan Chrzciciel łączy objawienie Jahwe dane Jezusowi ze swoim przesłaniem i mówi: „ Ten, który przychodzi z góry, jest ponad wszystkimi, którzy przychodzą z ziemi, jest z ziemi i o ziemi mówi. Ten, który przychodzi z nieba, jest ponad wszystko, co widział i słyszał; on o tym świadczy, a nikt nie przyjmuje jego świadectwa. Kto przyjął jego świadectwo, potwierdził, że BÓG jest prawdziwy, gdyż Ten, który posłał BOGA, głosi słowa BOŻE, gdyż ON nie daje Ducha według miary. Jan 3:31-34 Ten ostatni mówi, że Jezus kilka razy otrzymał takie objawienia od BOGA w niebie i tam widział i słyszał, co miał powiedzieć i zrobić.

Dlatego sam Pan Jezus powiedział: „ Mówię to, co widziałem u OJCA, a wy czynicie, co słyszeliście od Ojca waszego ” (Jana 8:37). Jedyny raz wcześniej Jezus powiedział, że tylko on widział OJCA. „ Nie żeby ktokolwiek widział OJCA, tylko ten, który jest od Boga, on widział OJCA. Jan 6:46 Jak powiedziano, to Syn Człowieczy widział OJCA. Jak ktoś może widzieć JaHWeH/BOGA? JahweH jest rzeczywiście niepojętym i wszechobecnym DUCHEM w sensie absolutnym, ale wie też, jak ukazać się w wizjach i poprzez specjalne manifestacje w duchach niebieskich, jeśli chce. Ale przed BOGIEM Jahwe Jezus objawił się teraz w bardzo szczególny sposób jako OJCIEC i działo się to również w wizjach. Oczywiście specjalne objawienie JahweH dane Jezusowi ma również coś wspólnego z faktem, że Jezus nie miał grzechu i miał czyste serce. Dlatego dano mu zobaczyć OJCA, co w warunkach grzechu i śmierci nie jest możliwe dla nikogo innego.

Chwała i miłość przed założeniem świata

Jana 17:5

„ A teraz, OJCZE, uwielbij mnie u SIEBIE tą chwałą, którą miałem u Ciebie zanim powstał świat. „

Jana 17:24

„ OJCZE, chcę, żeby ci, których Mi dałeś, byli ze mną, gdziekolwiek się znajduję, aby oglądali moją chwałę, bo umiłowałeś mnie przed założeniem świata” .

Pan Jezus modlił się tutaj, aby OJCIEC obdarzył go SAMĄ chwałą, jaką przeznaczył dla niego BÓG Jahwe przed stworzeniem świata ludzkiego. Chwała Namaszczonego Jezusa została przygotowana przez BÓG Jahwe jeszcze przed stworzeniem świata ludzkiego. Pomyśl o błogosławionych z narodów w Ewangelii Mateusza 25,34: „ Wtedy powie król tym po swojej prawicy: Odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata ”. Syn Boży Jahwe uznaje tę chwałę za swoją, OJCA zaplanował i przygotował dla niego. Pismo Święte często mówi o tym, że BÓG Jahwe z góry ustalił historię zbawienia i pomazańca. Plan zbawienia OJCA musiał mieć fundament i centrum. To istnienie w Synu, którego BÓG Jahwe umiłował jeszcze przed założeniem świata. W radzie BOGA/JaHWeH, w JEGO myślach, namaszczony Jezus był najważniejszym i znaczącym punktem. Ze względu na swą miłość do niego BÓG Jahwe zaprojektował i przygotował chwałę nieba. Z tego powodu w namaszczonym Jezusie dokonało się wybranie i predestynacja przed założeniem świata (ludzkiego): „ jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli przed Nim święci i nienaganni, w miłości i przeznaczeni nas do przybrania za synów Jezusa Chrystusa według upodobania swojej woli .” Efezjan 1:4-5

Tak jak Syn już posiadał chwałę, którą stworzył dla niego BÓG, Jehowa, tak też wierzący w zamierzenie OJCA otrzymali już od niepamiętnych czasów łaskę i pokój przez Jezusa Chrystusa. „On nas zbawił i powołał świętym powołaniem, nie według naszych uczynków, ale według swego postanowienia i łaski danej nam w Chrystusie Jezusie od niepamiętnych czasów. (stał się)” 2 Tymoteusza 1:9 Jasne jest, że tutaj Jahwe dał łaskę i pokój przez Jezusa namaszczonym ludziom, którzy jeszcze nie żyli, i to od niepamiętnych czasów. Dlatego ma sens, że powiązany z nim pośredniczący rozum ludzki, którym jest namaszczony Jezus, również jeszcze nie żył, gdy Jahwe spisywał swój wielki plan zbawienia. Ostatecznie Syn BOŻY/JaHWeH i JEGO lud należą do siebie nierozerwalnie. Fakt, że najważniejsze rzeczy (Tora, Świątynia, lud Izraela, arcykapłan) istniały od zawsze w kolejności priorytetów w wiecznym dekrecie Jahwe, był całkowicie zgodny z myśleniem rabinów w czasach Jezusa. Pomazaniec JahweH niewątpliwie miał pierwszeństwo w tym planie świata. Miłość OJCA do syna jest właściwie dana. Zadziwiające w miłości OJCA do Syna jest fakt, że istniała ona na długo przed istnieniem i życiem Jezusa.

Co oznacza stwierdzenie Jezusa, że ​​zstąpił z nieba?

„Zejdźcie z nieba” to zwrot, którego często używa Jezus w 6 rozdziale Ewangelii Jana

„ Albowiem chleb Boży to Ten, który z nieba zstępuje i daje życie światu .” Jan 6:33

„ Albowiem z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który mnie posłał. „Jana 6:38

„ A to jest chleb, który z nieba zstępuje, aby ludzie go jedli i nie umarli. Jestem chlebem żywym, który z nieba zstąpił. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Ale chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, które Ja dam za życie świata .” Jan 6:50-51

W zasadzie należy pamiętać, że wszystko naprawdę dobre zstępuje z nieba i jest dane przez OJCA . James wyraża to w ten sposób:

„ Każdy dobry dar i każdy doskonały dar zstępuje z góry od OJCA światła, u którego nie ma zmiany ani cienia zmiany .” Jakuba 1:17

Odnosi się to nawet do spraw czysto ziemskich, o ileż bardziej odnosi się to do rzeczy i ludzi, którzy są tam, aby wypełnić radę i plan zbawienia BOGA/Jahwe. Pewnego razu Pan Jezus zapytał starszych i arcykapłanów: „Gdzie był chrzest Janowy, z nieba czy od ludzi?” Mateusza 21:25

Chrzest Jana był z nieba, a jednak w niebie nie było Jordanu ani nie było w niebie osoby o imieniu Jan Chrzciciel. Warto również zauważyć, że Jezus powiązał swoje zejście z nieba w postaci chleba w wersetach 50 i 51 ze swoją życiodajną i ożywiającą śmiercią śmiercią, gdy w niebie nie ma ani krzyża, ani śmierci. W tym kontekście pełnienie woli Bożej odnosi się do ofiary Jezusa w śmierci.

Misja Jezusa koniecznie poprzedza dar Jezusa. Wykonywanie woli BOGA/JaHWeH ma miejsce również bezpośrednio po misji. Pomysł, jakoby Jahwe dał namaszczonemu Jezusowi przed założeniem świata polecenie, aby stał się człowiekiem, jest tutaj całkowicie nieodpowiedni. Nawet narodziny Jezusa nie są tu brane pod uwagę. Raczej spełnianie woli BOGA/JaHWeH i wysyłanie przez BOGA JaHWeH są ze sobą bezpośrednio powiązane.

Kiedy Jezus dowiedział się od OJCA, jaka jest jego misja, starał się wprowadzić SWOJĄ wolę w czyn. Przed jego służbą BÓG Jahwe uświęcił Jezusa, a następnie go posłał. „Jak możecie mówić, że bluźnicie temu, którego OJCIEC uświęcił i posłał na świat, dlatego, że powiedziałem: Jestem Synem Bożym?” Jan 10:36

Zstąpienie Jezusa i jego misja mają zatem związek z obdarzeniem go Duchem Świętym i jego pozycją w Indiach. Pamiętajmy, że Jezus jest dobrym pasterzem, który otrzymał przykazanie/napomnienie od OJCA: „ Nikt mi tego nie odbiera, ale Ja zostawiam to sobie. Mam władzę to opuścić i mam władzę znowu to wziąć. Otrzymałem to przykazanie od mojego OJCA .” Jan 10:18 –

Jak Mojżesz zstąpił z nieba, tak i Jezus zstąpił z nieba. Podczas gdy pierwszy zstąpił z nieba, aby dać ludowi prawo, Jezus zstąpił z nieba, aby wypełnić wolę Jahwe, swego OJCA, i oddać życie. Tutaj termin niebo oznacza obszar objawienia BOGA JahweH. Zarówno Mojżesz, jak i Jezus słyszeli i „widzieli” słowo BOGA/JaHWeH i byli posłańcami, którzy zostali wysłani ze specjalną misją do ludu JaHWeH.

Jezus przed Janem?

„ Jan świadczył o nim i wołał, mówiąc: Ten człowiek, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, stał się przede mną, bo był przede mną” Jan 1:15

„ To jest Ten, o którym powiedziałem: Po mnie przyjdzie mąż, który był przede mną, bo był przede mną, a ja go nie znałem; ale aby się objawił Izraelowi, przyszedłem chrzcić wodą.” Jan 1.30

Chociaż zrewidowane tłumaczenie Elberfelda wydaje się w tym miejscu dwukrotnie dowodzić preegzystencji Jezusa, należy podkreślić, że odpowiednie słowa w języku greckim mogą również odnosić się do czystego pierwszeństwa i tylko do wyższej pozycji. Pierwszeństwo Emprosten, z przodu, przede mną. Protos Pierwszy, Przełożony. Z kontekstu wydaje się logiczne, że Jan Chrzciciel chciał wskazać na pierwszeństwo i wyższość Pomazańca nad sobą. Ale jaki sens miało dla Jana wskazanie rzeczywistej preegzystencji Jezusa? Przecież ani Żyd, ani sam Jan Chrzciciel nie spodziewali się pomazańca, który przed swymi narodzinami mieszkał już z BOGIEM JaHWeH w niebie, więc Jan mógł powiedzieć: Ten, który po mnie przyjdzie, ma pierwszeństwo nade mną, bo był jak dla mnie to pierwsze zawsze było lepsze. Dokładniej: Namaszczony jest przede mną, bo jest moim pierwszym.

Jak to możliwe, że Jan nie znał Jezusa? Obie matki odwiedzały się nawzajem i były spokrewnione. Dlatego Jezus i Jan mogli znać się bardzo dobrze. Będą wiedzieć, że byli ze sobą spokrewnieni i będzie wiadomo, że Jan był o pół roku starszy od Jezusa. Ale Jan wiedział i nic nie wiedział o szczególnej pozycji Jezusa, nie wiedział nic o tym, że Jezus był Pomazańcem. – Takie teksty jak Jana 1:15 i Jana 1:30 pokazują, że tłumaczenie często zależy od przekonań i poglądów osób tłumaczących teksty. Jeżeli ktoś jest zdania, że ​​Jezus żył z BOGIEM/JaHWeH przed swymi narodzinami w niebie, to wypowiedź Chrzciciela będzie interpretował w sensie doczesnym.Jeśli ktoś jest zdania, że ​​Jezus od urodzenia żył jedynie jako człowiek, to będzie interpretować wypowiedź Chrzciciela w sensie wyższego statusu i wyższej pozycji.

W hebrajskiej myśli aramejskiej greckie słowa protos i emprosten zwykle wskazują na wyższy status i wyższą pozycję. Nawet gdyby chcieć przyjąć jedynie aspekt doczesny, można to zrozumieć na podstawie hebrajsko-aramejskiego myślenia rabinów w ten sposób, że Pomazaniec był tam przed Chrzcicielem i był pierwszą i najważniejszą ideą w radzie Jahwe , w obietnicy Jahwe dotyczącej Pomazańca, ogłoszonej wkrótce po Upadku oraz z uwagi na fakt, że o Janie Chrzcicielu można było mówić jedynie pośrednio od VIII w., a dopiero w sposób bezpośredni od V w. Dopiero od tego momentu pojawiło się proroctwo dotyczące Chrzciciela. W przeciwieństwie do tego, pomazaniec pojawił się już w proroctwach/przepowiedniach BOGA/JaHWeH skierowanych do Adama, Abrahama i Mojżesza. Z tą przepowiednią powiązane było oczekiwanie, że JahweH przywróci wszystko za pośrednictwem Pomazańca. Z tego powodu w wierze Żydów przed Jezusem i w czasach Jezusa przyszły pomazaniec odgrywał bardzo ważną rolę. Słowo Jahwe i Torę interpretowano w taki sposób, że wiele rzeczy wiązało się z Pomazańcem.

Dlatego Jezus mógł powiedzieć: „Badacie Pisma, bo sądzicie, że znajdziecie w nich życie wieczne. Ona jest tą, która świadczy o mnie.” Problemem dla tych Żydów nie było to, że w czasach ostatecznych będzie pomazaniec i syn Jahwe. Ich trudność polegała na tym, że Jezus Nazareński, na którego obrazili się, miał być pomazańcem.

Wniosek : Jezus nie miał preegzystencji w tym sensie, że żył z Jahwe przed swoimi narodzinami w niebie. To rozwiązałoby jego prawdziwe człowieczeństwo, które było warunkiem wstępnym, aby ktoś umarł za innych. Kuszenie Jezusa jako istoty ludzkiej jest niezbędnym dodatkowym warunkiem wstępnym, abyśmy mogli służyć w niebie z JahweH. Jasne nauczanie Biblii, że Jahwe zaaranżował wszystko dla zbawienia i zbawienia dla nas przez człowieka, a mianowicie namaszczonego Jezusa, zostaje zniszczone przez ideę prawdziwego, preegzystującego Syna Jahwe. Jeśli przestaniemy czytać wypowiedzi biblijne przez pryzmat ojców kościoła i przyjmiemy przez pryzmat dawnych żydowskich rabinów, nie ma powodu interpretować wypowiedzi Jezusa tak, jakby miały one dostarczyć wskazówek na temat jego życia przed ludzkimi oczyma. narodziny z JahweH w niebie.

BÓG/JAHWEH niech będzie uwielbienie, chwała i cześć w Namaszczonym Jezusie!