IDEALNA PREEGZYSTENCJA

Preegzystencja w zamyśle Bożym pasuje do środowiska żydowskiego, w którym pisano Ewangelie znacznie lepiej niż rzeczywista preegzystencja. W pismach żydowskich, które dają nam ważne tło dla zrozumienia Nowego Testamentu, „preegzystencja przypisuje się oczekiwanemu Mesjaszowi, ale tylko razem z innymi czcigodnymi rzeczami i osobami, takimi jak Jan, preegzystencja i Przybytek Trójcy, Prawo, miasto Jerozolimy, sam prawodawca Mojżesz i lud Izraela.”[1]

Obraz Mesjasza, jaki otrzymali Żydzi ze Starego Testamentu, nie zawierał idei, że Mesjasz istniał już przed swoimi narodzinami: „

Obraz apokaliptyczny ( Mesjasza) to w dużej mierze postać ludzkiego księcia, majestatycznego i bogato obdarzonego, którego przybycie zapoczątkuje chwalebną przyszłość dla Izraela. Mesjasz miał być narzędziem sprawiedliwości nad ludzkimi ciemiężycielami, zwycięskim mścicielem sprawiedliwych (tak jak Jezus będzie podczas Swojego Powtórnego Przyjścia). Jest człowiekiem, Synem Człowieczym, chociaż posiada transcendentalne dary mądrości i mocy. Według jednego poglądu powróci, gdy trudy sprawiedliwych osiągną swój szczyt, a jego panowanie rozpocznie się od zniszczenia wrogów, a następnie będzie rządził w pokoju i ciszy, z Ziemią Świętą jako siedzibą jego rządów. ... Odniesienia do jego objawienia i wiecznej preegzystencji nie mogą oznaczać nic innego jak predestynację w Bożym zamyśle i uprzedniej wiedzy

. Plan Boży: „Dalman, od którego twierdzę, że nie ma większego autorytetu w kwestiach dotyczących judaizmu, mówi: judaizm nigdy nie wiedział nic o preegzystencji Mesjasza, poprzedzającej jego narodziny jako istoty ludzkiej” [3].

[1] C. Ottley, The Doctrine of the Incarnation (Methuen and Co., 1896), 59, podkreślenie dodane.
[2] Podobnie, 59, 60.
[3] Charles Gore, Wiara w Chrystusa, 31.