MESJASZ = JHWH?

MESJASZ = JHWH?

Przede wszystkim ważna uwaga dotycząca terminów, które są często wymieniane. Modalizm (JHWH wcielił się i stał się Dzieciątkiem Jezus) bardzo różni się od Trójcy (druga trzecia Trójcy, tzw. „Syn-Bóg”, wcielił się i stał się Dzieciątkiem Jezus). Jeśli trynitarz twierdzi, że JHWH jest Jezusem, jest to sprzeczność.

Modaliści (JHWH = Jeszua) są szczególnie dobrze reprezentowani w Ameryce (Zielonoświątkowcy Jedności). Według Wikipedii około 24 milionów wierzących. Odrzucają tradycyjną Trójcę. Ale dla nich Jezus jest Bogiem, a ponieważ prawdziwi czciciele czczą Ojca w duchu i prawdzie (Jana 4:23), ich modalistyczny wniosek jest prosty: Jezus musi być Ojcem. JHWH zmienił swój sposób bycia i stał się Jezusem. Grafika powinna to wyjaśnić.

Niektórzy ludzie są obecnie pod wrażeniem mnogości wersetów. Metodologia jest jednak dość prosta, ale błędna. JHWH coś mówi lub ma szczególne cechy, a Jezus coś mówi lub ma szczególne cechy. Liczba dopasowań ma sprawiać wrażenie, że dowody są przytłaczające.

Przyjrzyjmy się bliżej punktom:

Zbawiciel: Jedynym Zbawicielem jest JHWH (Ozeasz 13:4). JHWH dał im Zbawiciela (2 Królów 13:5). Dał nie sobie, ale komuś innemu. Bóg JHWH wyznaczył także Mojżesza na zbawiciela (Dzieje Apostolskie 7:35). Otniel jest także wybawicielem (Sędziów 3:9). Ale oni wszyscy są tylko zapowiedziami prawdziwego posłańca – Chrystusa.

Skała: Prawdziwą skałą jest JHWH (Psalm 94:22; Izajasz 26:4). Bezpośredni kontekst 1 Kor 10:4 mówi nam, co myśli Paweł. Paweł postrzega doświadczenia Izraela na pustyni jako przykłady, „typy” lub modele. Jak mówi Paweł: „To wszystko przydarzyło się im jako przykład…” (1 Kor. 10:11). Przejście Izraela przez Morze Czerwone było symbolem chrztu. „Duchowym” pokarmem, o którym mowa w wersecie 3, jest niewątpliwie manna, która była w cudowny sposób dostarczana codziennie przez okres 40 lat. Pili też z „duchowej skały”. Sam Paweł interpretuje tę historię Exodusu jako „typikos” (1 Kor. 10:11), czyli jako epizod, którego znaczenie wykracza poza samo siebie. Inaczej mówiąc, Paweł rozumiał działanie Chrystusa w wydarzeniach Starego Testamentu typologicznie, a nie dosłownie.

Po pierwsze i ostatnie: „Łaska wam i pokój od Tego, który JEST, BYŁ i PRZYCHODZI, i od siedmiu duchów, które są przed jego tronem” (Obj 1:4) „I od Jezusa Chrystusa, świadka wiernego…” (Ap 1:5). Mesjasz jest „pierwszym” z umarłych (Ap 1,5) i „ostatnim” Adamem (1 Kor 15,45-47). Jako Mesjasz, jako uznany przedstawiciel Stwórcy, Jezus jest czczony w związku z Jedynym Bogiem, swoim Ojcem (Obj 5:12-13). Ale jednoczy się także ze świętymi w pieśni Baranka na chwałę Ojca (Ap 15,3). On jest początkiem i końcem wielkiego Bożego planu zbawienia (Ap 1,17). Mimo to umarł (Ap 1,18), co pokazuje, że nie może być Bogiem, ponieważ Bóg nie może umrzeć. Jedynie Wszechmogący jest Bogiem. W Objawieniu 1:8 (por. 1:4) Ojciec jest zarówno Alfą, jak i Omegą oraz Wszechmogącym Panem i Bogiem, „który nadchodzi”. Ten ostatni tytuł, pantokrator, nie jest nigdzie nadawany Jezusowi, pomimo prób niektórych Biblii, które powtarzają starożytne utożsamienie Mesjasza z Bogiem, aby przypisać ten werset Synowi. Zmartwychwstały Jezus otrzymuje objawienie od Ojca (Ap 1,1), co z kolei pokazuje, że Syn nie jest Bogiem wszechwiedzącym. W Ap 22,12-13 anioł przemawia („on” z wersetu 10), tak jak w Starym Testamencie anioł przemawia w imieniu Boga. Alfa i omega w wersecie 13, podobnie jak w Objawieniu 1:8 i 21:6, odnoszą się do Ojca, w imieniu którego przemawia anioł. Bóg Wszechmogący to ten, który pojawia się w Obj. 1:8 „przychodzi”, a Jego przyjście może być także opisane w Obj. 21:2, po którym następuje boski tytuł w wersecie 13.

Można spróbować porównać te wersety: „Tak mówi Pan, Król Izraela i jego Odkupiciel, Pan Zastępów: Ja jestem pierwszy i Ja jestem ostatni i oprócz mnie nie ma Boga” (Izajasz 44: 6) Pomija się fakt, że Objawienie 1:17 mówi o protos i eschatos, a Izajasz 44:6 o protos i tauta. U Izajasza jest napisane: „ἐγὼ πρῶτος καὶ ἐγὼ μετὰ ταῦτα” (LXX) „Po pierwsze i po wszystkim”. Po tym wszystkim, co ma nadejść, JHWH jest zawsze jedynym prawdziwym Bogiem, dlatego werset kończy się słowami „nie ma Boga poza mną” (monoteizm). Jednakże fragment Apokalipsy 1 dotyczy zbawienia (protos i eschaton), a nie wiecznego Boga (protos i tauta).

Jestem: Jezus Chrystus mówi w NT kilka razy: „Jestem…”. Jest to interpretowane jako dowód na to, że Mesjasz = BÓG. Jezus mówi m.in.: „Ja jestem chlebem życia” (J 6,35); „Ja jestem światłością świata” (Jana 8:12); „Ja jestem dobrym pasterzem” (Jana 10:14). Na tej podstawie budowany jest argument, że są to odniesienia do wypowiedzi BOGA z Księgi Wyjścia 3, gdzie JHWH odpowiedział na pytanie Mojżesza dotyczące Jego imienia słowami „Jestem” lub „Będę”. Tutaj „byt wypowiedzi” jest mylony z „bytem istnienia”.

Hebrajczycy z pewnością rozumieli także różnicę pomiędzy opisywaniem jakiejś szczególnej cechy rzeczy a stwierdzeniem jej istnienia. Poza tym Jan Chrzciciel („Jestem głosem wołającym na pustyni: Prostujcie drogę Pana!” (Jana 1:23)) również byłby niewidomym. „On sam powiedział: To ja!” (Jana 9:9) lub Pawłowe „Jestem, czym jestem” (1 Kor 15:10) jako część Trójcy lub, biorąc pod uwagę sumę wszystkich osób, raczej „dziesięciokrotność”. Podobne obrazy samego siebie Boga

z utrwalone greckie sformułowanie „Ja jestem...” (greckie ego eimi) można znaleźć także w innych miejscach Starego Testamentu.
Stary Testament został napisany w języku hebrajskim/aramejskim; greckie „ego eimi” jest już tłumaczeniem.
( por. Rdz 15:1,7; 17:1; Deut 32:39; Iz 41:4; Iz 43:10).
Rodzaju 15:1 nie jest samoprzedstawieniem się do Boga. „Jestem dla was tarczą” brzmi zupełnie inaczej niż „Jestem, który Jestem”!
Księga Rodzaju 15:7: „Ja jestem Pan” to coś innego niż „Jestem, który Jestem”!
Księga Rodzaju 17:1: „Jestem BÓG Wszechmogący” brzmi zupełnie inaczej niż „Jestem, który jestem”!
Powtórzonego Prawa 32:39: „Teraz zobacz, że jestem, który jestem” to nie to samo, co „Jestem, który jestem”!
Iz 41:4: „Ja, Pan, jestem pierwszy i ja jestem ten sam wśród ostatnich”, to także nie jest imię „Ja jestem”!
Izajasz 43:10: „To Ja” także nie jest imieniem.
Jakub powiedział także „Ja jestem” swojemu ojcu Izaakowi (Rdz 27:24),
faraon (Rdz 41:44) i Józef (Rdz 46:3) również powiedzieli „Jestem”.
W Biblii można znaleźć setki innych osób, które przedstawiły się tymi słowami.
Jezus podejmuje tę kwestię w Nowym Testamencie. To prowadzi kilku teologów trójstronnych do interpretacji preegzystencji Jezusa tutaj (Jana 8:58).
Często pomija się to, że Jezus zaledwie kilka oddechów wcześniej powiedział, że jest CZŁOWIEKIEM (Jan 8:40).

Bóg: Izajasz 9:5 Hebrajskie „el gibbor” to boski bohater. Co mówi ten werset: „ludzie wzywają jego imię…”, ale nie mówi: „On jest Bogiem Wszechmogącym”. Współczesne tłumaczenia prawidłowo umieszczają przeszłość w przyszłości – „syn zostanie nam dany” – bo to właśnie oznacza ten fragment. To hebrajskie proroctwo z przeszłości. Psalm 45 jest psalmem królewskim; i przez analogię do „potężnego Boga” z Izajasza 9:5, „Bóg” mógł być po prostu postrzegany jako tytuł królewski i w ten sposób odnosił się do Jezusa jako Mesjasza z Dawida. Nie należy mylić Logosu i Jezusa (Jana 1:1; 1:14). 2 Piotra 1:1 Wspomniany jest Bóg i (gr. kai) Jezus, czyli obaj. Podobnie w Tytusie 2:13. W 1 Kronik 29:20 YHWH nazywany jest „i” Królem. Duża liczba gramatyków i biblistów przyznała, że ​​brak rodzajnika określonego przed słowami „nasz Zbawiciel Jezus Chrystus” jest całkowicie niewystarczający, aby uzasadnić trynitarne twierdzenie, że Jezus jest tutaj nazywany „wielkim Bogiem”.

Król królów: „Król królów” i „Pan panów” ma służyć jako wskaźnik bóstwa. Samolo był także najwyższym królem wszystkich królów (1 Król. 10:23). Nabuchodonozor, król Babilonu, był także królem królów (Ezechiela 26:7), podobnie jak Artashersta (Ezd 7:12). Daniel ujął to zwięźle: Ty, Królu, Królu królów, któremu Bóg niebios dał królestwo, moc, moc i cześć (Daniela 2:37). JHWH Bóg dał Jezusowi wszystko, a jednak w końcu Jezus podporządkuje się Ojcu (1 Koryntian 15:28).

Kreator: Wszystko powstało przez to samo. (Jana 1:3). Niestety, wielu wierzących używa filozoficznego logosu (osoby) zamiast biblijnego logosu (mocy Ojca). Przez słowo JHWH powstały niebiosa i tchnieniem jego ust całe ich zastępy. (Psalm 33:6). „Słowo” jest tchnieniem Jego ust. BÓG zawsze miał na myśli Jezusa (Kol 1,15), kiedy On wszystko robił i był w centrum Bożego planu. Jeśli ktoś już cytuje List do Hebrajczyków 1:10, powinien rozważyć także List do Hebrajczyków 1:2 „przy końcu tych dni”, a nie na zawsze. Tutaj również zawsze zwracaj uwagę na kontekst.

Światło: Syn jest obrazem dobroci JHWH i odblaskiem Jego chwały i wiecznej światłości. Bo u Ciebie [JHWH] jest źródło życia i w Twoim świetle widzimy światło. (Psalm 36:10). Sami powinniśmy być światłem.Teraz, jeśli twoje ciało jest całkowicie jasne i nie ma w nim ciemności, będzie całkowicie jasne, jakby oświetlało cię światło jasnym błyskiem. (Łk 11:36) Syjon także będzie światłem. Powstań, zabłyśnij! bo nadchodzi twoje światło i chwała Pańska wznosi się nad tobą. (Izajasz 60:1)

Sędzia: „Albowiem ON [BÓG] wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez człowieka, którego wyznaczył” (Dzieje 17:31) „ON [jedyny prawdziwy „Bóg i Ojciec] dał mu władzę wykonywania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym” (Jana 5:27). Bóg JHWH nie daje sobie władzy. Nikt nie pomyślałby o uczynieniu sędziów ze ST „osobami bóstwa”.


Wniosek:

Można oczywiście łączyć wersety takie jak Mt 28:19; Jana 1:1; 1 Jana 5:7 i inne wersety. Każdy, kto używa takiego systemu, po prostu łącząc wersety, mówi coś o swoim systemie teologicznym i swoim rozumieniu Biblii. Łączysz losowo pewne wersety i tworzysz własną doktrynę. Niestety bez tego podejścia to się nie uda.

Oto przykład obnażający śmieszność tej metodologii:
(Ironia A) Piotr kusił Ewę w ogrodzie Eden. Czy to brzmi nielogicznie? Przynajmniej nie, jeśli argumentujesz przy użyciu metody wspomnianej powyżej. Szatan pod postacią węża skusił Ewę, aby skosztowała owocu (Rdz 3). Jezus powiedział do Piotra: „Zejdź mi z oczu, szatanie!” (Mateusza 16:23). Jest zatem jasne, że Piotr jest szatanem i uwiódł Ewę w ogrodzie Eden (Ironia Off).

Problem w tej koncepcji jest taki sam jak w Trójcy. Doskonały ludzki pośrednik (1 Tm 2,5) znika i przybiera niebiblijną formę. Bóg nie może umrzeć i nie leżał w grobie przez 3 dni. Jeżeli jednak Mesjasz nie umarł, nie ma zbawienia (1 Tes 4,14; 1 Tym 15). Musiał zostać „wycięty z krainy żyjących” (Izajasz 53:8). Widzimy, jak ważne jest tutaj jasne zrozumienie.

JHWH jest nieporównywalny:

Do kogo mnie porównasz, do kogo będę podobny? mówi święty. (Izajasz 40:25)
Bo któż w obłokach może być porównany z JHWH? Kim jest JHWH wśród synów mocarzy? (Psm 89:6)
Dlatego jesteś wielki, JHWH Boże! bo nie ma drugiego takiego jak ty i nie ma boga oprócz ciebie, według wszystkiego, co słyszeliśmy na własne uszy. (2 Samuela 7:22)

JHWH jest wyjątkowy:

A on odpowiedział: Do jutra. Potem rzekł: Niech się stanie według twego słowa, abyś wiedział, że nie ma drugiego takiego jak Pan, Bóg nasz. (Wyjścia 8:10)

JHWH nie jest człowiekiem:

Bo jestem BOGIEM, a nie człowiekiem... (Ozeasza 11:9)
BÓG nie jest człowiekiem... ani synem człowieczym... (Liczb 23:19)
Bo ON (BÓG) nie jest człowiekiem... .” (1 Sam 15:29)

JHWH jest czystym duchem i jedynie ma nieśmiertelność.

który jedyny ma nieśmiertelność, który zamieszkuje niedostępne światło, którego nikt nie widział ani nie może zobaczyć, któremu niech będzie cześć i wieczna moc! Amen. (1 Tym. 6:16)

Spójrzcie na moje ręce i nogi, że to ja sam; dotknij mnie i zobacz, bo duch nie ma ciała i kości, jak widzisz, że ja mam. (Łukasz 24:39)

JHWH jest ojcem, a Jeszua naszym bratem

I nikogo na ziemi nie będziesz nazywał swoim ojcem, gdyż twoim Ojcem jest ten, który jest w niebie. (Mt 23: 9 )
Czyż nie wszyscy mamy ojca ? Czyż nie stworzył nas bóg ? (Mal 1:8) Jest dla nas jeden Bóg Ojciec, od którego wszystko pochodzi, a my dla niego, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko się dzieje, i my przez niego. (1 Kor 8,6)

Bóg nie rozmawia sam ze sobą. Kiedy Jezus modli się do JHWH, nie modli się do siebie. Jezus mówi, że powinna pełnić się wola Boga, a nie Jego własna (Mt 6,10). Jezus i JHWH nie mają tej samej woli (Mt 26:42). Jezus mówi o swoim Ojcu w niebie (Jana 20:17). JHWH posłał swego sługę, a nie siebie (Izajasz 53:4).

Listę można wydłużać w nieskończoność, co ukazuje absurdalność takich niebiblijnych idei.

Bardzo szczegółowe wyjaśnienia można znaleźć pod następującym łączem do pliku PDF:
http://www.trinitaet.com/images/PDF/Buecher/Ist_Jesus_Christus_JHWH.pdf